- Ailə yükü (yaşadıqlarım) 1-ci hissə
- Ceyhun Fikrət
-
Bu gün hava çox sərin idi. Amma havanın sərin olmasına baxmayaraq, küçələrdə adamlar gözə dəymirdi. Adətən belə günlərdə məhəllədə yaşayan uşaqların səsindən evdə oturmaq olmurdu. Amma indi nədənsə səs-küydə yox idi. Mən isə eyvandan boylanaraq ətrafa diqqətlə baxırdım. Yaman darıxırdım. O qədər eyvandan boylandım ki, artıq yorulub evə keçdim. Divanda oturmuşdum ki, qəfildən gözümü yuxu tutdu. Bir az yatmışdım ki, qonşu uşaqlardan biri səni çağırır deyib anam məni yuxudan oyatdı. Qapını açdım. Qonşunun oğlu məni görüb, gəl gedək onlar bizi daşa basır deyərək, küçəyə qaçdı. Məndə onun arxasınca qaçdım. Doğurdan da o biri küçənin uşaqları, bizim küçəni daş atəşinə tutmuşdular. Mən fikirləşmədən yerdən götürdüyüm daşlardan onlara atmağa başladım. Amma nə üçün bu işi etdiyimi fikirləşmədim. Çünki bəzən etdiyim işlərin nəticəsini fikirləşirdim. Bəzən etdiyim səhvlər məni anamın gözündən salırdı. Amma indi anamı fikirləşə bilməzdim. Çünki qarşı tərəfdəki küçə bizim məhəlləyə hücum eləmişdi. Bizim sayımızın az olmasına baxmayaraq biz yaxşı daş atırdıq. Amma təəsüf ki, mən evdən sapandımı götürməmişdim. Çünki otağa daxil olub sapandımı götürsəydim, anam məndən şübhələnəcək və yəqin ki, məni həyətə düşməyə icazə verməzdi. Artıq nə edəcəyimi bilmirdim, daşlar yanımdan sürətlə keçirdi. Sankı müharibə idi. Təxminən on-on beş dəqiqədən sonra biz onları öz küçələrinə sıxışdıra bildik, amma onların məhəlləsi hündürdə olduğu üçün biz onları binalarına qədər qova bilmirdik. Bizim işimiz yaman çətinə düşmüşdü. Elə bu an daşlardan biri mənim gözümə dəydi. Bir anlıq gözümdə qırmızı rəng əmələ gəldi. Həyəcanla qışqırdım. Qışqırmağımla hər kəs daşı yerə atdı, hətta qonşu məhəllə uşaqları da evlərinə qaçmağa başladı. Gözümün ağrısından binamıza tərəf qaçdım. Bir dəstə uşaqda arxamca gəlirdi, sankı biz məğlub olmuş ordu kimi geri çəkilirdik. Belə halda evə getmək olmazdı. Nə edəcəyimi bilmirdim. Küçəmizdə atamla qarşılaşdım, onu görən kimi gözümün ağrısı yaddan çıxdı. Özümü itirdim. Atam isə mehribanlıqla, nə olub, yenə nə etmisən? deyib mənə baxdı. Əslində nə deyəcəyimi bilmirdim. Gözümün ağrısı bütün fikirlərimi qarışdırdı. Yenə nə deyəcəyimi bilmədim. Həm də bəzən düşünürdüm ki, belə yerlərdə yalan danışa bilərəm ona görə də susmaq qərarına gəldim. Elə bu zaman qonşunun oğlu məni bütün fikirlərdən xilas etdi. Əmi onlar bizi daşa basırlar dedi və hadisədən atamı agah etdi. Mən ona bir anlıq baxdım, amma bir söz deyə bilmədim. Çünki atam tez məni qucağına götürüb poliklinikaya tərəf qaçdı. Bir neçə saat sonra mənim gözümdə ağrı qalmamışdı. Sən demə daş gözümün altına dəydiyinə görə az miqdarda qan gəlmişdi. Bəlkə də, atamı həyəcana gətirən o qan idi. Gözümə ilk tibbi yardım olandan sonra küçəmizə qayıtdım. Məhəlləmizə daxil olan zaman özümü qəhrəman kimi hiss edirdim, sanki yarasını müalicə edib döyüşə qayıdan əsgər idim. Amma atamın yanında tutduğum işdən də, peşmanlıq çəkirdim. Bir tərəfdən də peşmanlıq çəkməyimə səbəb, o biri məhəllənin uşaqlarına bu daş döyüşündə uduzmağımız idi. Əgər mənim gözümə daş dəyməsəydi bəlkə də, biz o məhəllənin uşaqlarını öz evlərinə qədər qova bilərdik. O gün mən anamın gözünə görsənmədim. Çünki anam mənə nə üçün qonşu məhəllə uşaqlarına daş atırdız deyə bilərdi. Mən isə doğurdan da bu daş döyüşündə kimin günahkar olduğunu bilmirdim.
- 801
noyabr 2023, Ceyhun F.
Sabir Etibarlı
Dünyanın üç müxtəlif yerindən, üç fərqli zamandan üç insan bir araya gətirilmişdi. Antik Çindən sərkərdə Konqzi, orta əsr Avropasından gənc qadın İzabella və müasir dövrdən......
Aqşin Mustafa
Ətrafı mühafizəçilərlə dolu olan Amerika Birləşmiş Ştatlarının prezidenti maşınına mindi və alxa qoltuqda oturdu. Qaranlıq bir səhər idi. Heç kim bir kəlimə də danışmamışdı. Bir......
Hüseynova Şümşəd
Vətən... Bəziləri üçün sadəcə kəlimə ola bilər, fəqət mənim varlığımdır. Bu hiss hələ uşaq yaşlarımdan mənim qanıma işləmişdir. Elə o, zaman anladım məgər mən vətənə......
Hüseynova Şümşəd
Bir müddət əvvəl Məmməd Əmin Rəsulzadənin "Bir Türk Millətçisinin Stalinlə İxtilal Xatirələri" adlı kitabın bitirdim. Kitab oxuyan zaman kitabı yazmağı sevməməyimə rəğmən bu kitabı qeydsiz......
Hüseynova Şümşəd
Bir yaz axşamı Ay işığında görsəm üzünü, duysam səsini. Kim deyər bezmişəm nur camalından. Ay mənim, bəxtimin qara taleyi. Səni sevmişdim günəşli bir gün, necə......
Səma Seyid
Səbinə adlı əxlaqlı və tərbiyəli xanım vardı. Birinci övladını dünyaya gətirməyə -ana olmağa hazırlaşırdı. Ancaq bu dövr onun üçün elədə asan keçmirdi. Yaşadığı ailədə çoxlu......
Hüseynova Şümşəd
İnsanlar niyə ürəyindən keçənləri olduğu kimi dilinə gətirə bilmirlər? Niyə pis olsaq belə "yaxşıyıq" deyirik? Niyə qorxuruq düşündüklərimizi deməyə? Birini sevirik, ancaq qorxuruq deməyə. Birindən......
Hüseynova Şümşəd
Həyat necə qəribədir heç düşünmüsünüz? Hər gün hər birimiz səhər dururuq və bir sıra məqsəd və məcburiyyətlərimiz üçün yol gedirik. Hər, axşam isə həmin yolu......
Fidan Hüseynova
Həyat sıfırın önünə bir artırmaq deyilmi? Sıfır rəqəminin özü nəyin varlığını bildirir ki? Və yaxud istədiyin qədər sıfırları düz yan-yana nəyin varlığını bildirəcək? Məgər bu......
Zahid Şirinli
Qulaq asın qəmlidir rəvayətim Elə özüm haqqımdadı bu söhbətim Bir gözəli mən sevib aşiq oldum Çalışıb həmişə sevgimə sadiq oldum Varıydı ürəydə sevgi həsrətim Gözümü......