- Etiraf
- Elnarə
-
Çətin olardı qəlbimin döyüntüsünü susturmaq yanında, ona görə bura yazıram.
Yazıram ki, sənsizəm, yarım qalan hekayəm,
Sənsizəm, heç başlamayan hekayəm.
Sizə onu danışsam, yəqin ki, deyərəm: "Çox inadcıl biridi."
Bəlkə də susqundu, deyərəm, əyləncəlidi,
Dilindən çıxan bir cümlə mənim qələmimin 100 romanına bərabərdi, deyərəm.
Ya da, o güləndə zaman dayanır,
Gözlərinə baxanda ruhum incəlir, deyərəm.
Bir az da danışmalı olsam sizə, ona yalan danışmaq yerinə,
Özünüzü körpüdən atmağa üstünlük verərdiz, deyərəm.
Amma daha dərinə ensək – həmin o arzuların öldüyü,
Günəşin gülümsəmələri daha əvvəlki kimi parıldatmadığı,
O qəlbləri soyudan iyun günəşinin,könlümü dondurduğu günün xilaskarıdı, deyərdim.
İlk sevgi, bunu sənə yazıram.Yazıram ki,kimsəsizəm.
Yazıram ki, sənsizəm.
Nəfəsin qədər yaxın, gözlərindəki uçurum qədər uzağam sənə.
Məni özünə çəkən sözlərinə heyran,qəlbinlə gülümsəyən gözlərinə isə sadəcə aşiqəm.
Sən heç səni kənardan sevdin?
Sənin də canına odlar düşdü?
Nə qədər qaçsanda, çatabilmədiyin başqasının görüşünə tələsdimi?
Sən, qoxusunu bilmədiyin birinin qoxusu üçün darıxdınmı?
Bəlkə də bütün bu sualların cavabı, mənim içimdəki bir boşluqdadır.
Sənə olan bu hisslər, bir tərəfdən ruhumu yandırsa da,
Digər tərəfdən, o boşluğu doldurmaq üçün hər gün bir az daha dərinə çəkir məni.
Amma bu yolun sonu nəyin gözlədiyini bilmirəm,
Sadəcə bir an, bir neçə anlıq həyatımda sənin izlərini axtarıram.
İndi qarşımda duran ən böyük sual isə bu:
Bu yanğım və qorxu, səni sevməyim,
Sənin də içində hiss etdiyin bir şeydirmi?
Yoxsa bu duyğu yalnız mənim yolumdur,
Bir solğun xatirənin arxasında, bir tək mənim hekayəmdir?
Bəlkə də bu suallar heç zaman cavab tapmayacaq.
Bəlkə də bir-birimizi heç vaxt tam anlamayacağıq,
Sadəcə iki tək ruh kimi, hər biri öz yolunda,
Bir-birimizin izlərini itiririk, nəhayət.
Amma bir gün hər şey sona çatdıqda,
Sən mənim içimdə, əbədi olaraq qalacaqsan,
Bir sevda kimi, itirilmiş anlar kimi,
Hekayə bitməyəcək, amma biz ayrı-ayrı zamanlarda qalacağıq.
- 93
mart 2025, Elnarə
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Getdi əqlim, səni gördükdə şüurum yoxa çıxdı. Əsər qalmadı dinclikdən, hüzurum yoxa çıxdı. Bu məhəbbət nə yamanmış, dedilər inanmadım , Könlüm mum kimi yumşaldı, qürurum......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Qocaldım deyib yaşa dolmaq dilərsən, etməgil! Mən bülbülün gülünə solmaq dilərsən, etməgil! Bir an dözmərəm hətta gözlərimdən qeyb olasan, Yoxluğunla canımı almaq dilərsən, etməgil! Barış......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Öylə sərməstəm ki, idrak etməzəm dünya nədir. Az qalır küfrə düşəm Allah nə,Ənbiya nədir. Şərabım eşq,abım eşq,məhtabım eşq,tabım eşqdir. Hamı eşqi gizlədir,eşqsiz olan guya nədir.......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Ey gül səni sevməklə sənə neyləyə bildim? Sənsiz ötüşən ömrə-günə neyləyə bildim? Boylandım həyata yeni dünyaya baxarkən. Dedilər toyundu mənə, neyləyə bildim? Könlüm qan ağladı......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Gəldim şeirə mən Cəlilin Poçt Qutusundan, Qaraca Qızın saçları qıvrım Tutusundan. Bir Qalanın Sirrini bildim lap uşaqkən. Mən dərsimi aldım Hadısından,Bıdısından. Arxamca gəlibmiş yüyürüb mən......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Sənə bildirmədən öz sevgimi mən əsgərə getdim, Qayıdanda söylədin hüsnü pərişan ərə getdim. Qopdu sandım tüstü-duman yıxıldı dünyam başıma, Götürdü caynağına bir qara quş məhşərə......
Elnarə
Sonda sadəcə “Özünü mən əvəzimdən də sev” – deyə bildim… Və Allaha əmanət etdim. Bütün sevənlər kimi... Sən mənim canımdan bir parçasan. Sən mənim uşaqlığımsan.......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Ötsə də dövrü-zaman bax qayıdıb gəlmişəm ey gül. Səni fikrimdə xəyalımda tutub gəlmişəm ey gül. O qədər ki sənə eşqım demək olmur dil-ağızla, Eşqinlə könlümü......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
şəkil çəkdirək, Mən gülərüz durum, sən məyus dayan. Elə et gözlərin nəmli düşməsin, Kəs bu hıçqırtını biraz sus, dayan. Qoyaraq başını qəbir......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Etirafım var daha,dur, Yaxdı məni bu boş qürur. Vaxt keçməyir,zaman durur, . Xəyalım sən,istəyim sən, Ürəyimdə göynəyim sən. Bir-bir düşdü saçıma dən, Yanımda......