Darıxıram... ancaq niyə?

Darıxıram... ancaq niyə?
Şümşəd Hüseynova
Bu gün çox darıxdım... Çox gözlədim — bir səs, bir hənirti gözlədim... Gəlmədi...
Məsələ bilirsiniz nə idi? Elə biri yox idi. Mən sadəcə darıxırdım, ancaq heç kəsdən ötrü deyil. Sadəcə darıxırdım, axtarırdım... Amma kimi? Bu suala cavab yox idi.

Bəzən insan elə hiss edir ki, həyat davam edir, tək sən olduğun yerdə qalırsan. Hamı dövr edir, sən isə yerində addımlayırsan. Baş götürüb getmək istəyirsən, ancaq hara? Hər birimiz deyirik: “Çıxaq, gedək.”
Hara gedək? Kimə gedək? Getsək belə, bu hisslər ötüb keçəcəkmi? Əlimiz çatmadığı üçün elə zənn edirik ki, keçəcək, amma keçmir. Dünyanın o biri başında olsan belə, ürəyimiz bizimlə gəlir.

Əslinə qalsa, bütün məsələlər beynimizdə təzahür edir. Yəni istər burda, istərsə də başqa bir ölkədə olmaq — beynimizi dəyişdirmir, sadəcə mühitimizi dəyişdirir.
Mövzu o qədər dərindir ki, danışdıqca batıram. Yazdıqca boğulur, gördükcə qaçıram... Ancaq hara? Ümumiyyətlə, hara qaçırıq? Hamımız tələsirik, ancaq hara? Tələsə-tələsə ömrümüz keçir və budur — ölüm qapıdan boylanır.

Nə gördün bu dünyada?
Bir ömür xoşbəxt olmaq olmaz, ancaq bir ömür bədbəxt yaşamaq olar.

Mövzudan uzaqlaşdım, deyəsən... Nə deyirdim? Hə, bu gün çox darıxdım. Hələ də darıxıram. Gözüm telefondadır, ancaq kimi gözləyirəm — bilmirəm. Elə biri yoxdur ki, yazanda bu hisslər məhv ola. Yazana da bir-iki söz deyib yola salırsan.

Heç kəslə danışmaq istəmirəm, heç kəsə özünü izah etmək istəmirsən, lakin digər yandan da içini tökmək istəyirsən. Bilmirəm, bəlkə də anlaşılmaq istəyirsən. Bəlkə də səssizcə səni anlamaqlarını gözləyirsən.

Həmişə nadanlara rişxənd etmişəm, ancaq çox zaman onların paxıllığını çəkmişəm. Düşünmədən yaşanılan həyat — həyat deyil, düzdür. Lakin biz düşünüb nə etmişik? Bir ömür düşünənlər nə edib?
Yenə həminki söhbətdir. Cəlilin, Sabirin dövrü ilə fərqimiz nədir? Hə, bir az savadlaşmışıq, ancaq kütlənin çoxu cahildir. Baxın, ali təhsilli olmaqla düşünən insan olmaq fərqlidir. Hər kəs təhsil ala bilər, ancaq çox azı düşünər.

Gördüyüm odur ki, biz hələ də düşünmürük, biz hələ də hadisələri dərk edə bilmirik. Cəlil Məmmədquluzadə əsəri yazırdı, fəqət düşünməyi insanların öhdəsinə buraxırdı. İstəyirdi, özləri nəticə çıxartsınlar. Aradan bir əsr keçib, biz hələ də oxuyub anlaya bilmirik.
Hələ də qlobal problemlərimiz arasındadır. Nəyinki oxumaq — biz heç dinləyib də anlamırıq. Bəlkə də anlamaq istəmirik...

Bu düşüncələrə qərq olduqca insan aldığı nəfəsdən iyrənir. İnsanların hərəkətlərini düşündükcə onların yerinə vicdan əzabı çəkirəm, ancaq onlar həmin saatda yatırlar. Həyat daim özünə qurbanlar seçər. Bəlkə də mən də həmin qurbanlardan biriyəm.

Sonu ölüm olan həyatı o qədər də ciddiyə almayın. Hamımız bir gün öləcəyik və bizi tanıyan son insan öldükdən sonra heç kəs sizi xatırlamayacaq. Hətta o bəzəkli baş daşınızı dağıdıb üstündə evlər inşa edəcəklər. Necə ki, biz etmişik.
Həyat budur... Həyat bu qədərdir...

noyabr 2025, Şümşəd H.

Sergey Yesenin (Tərcümələr)

Firuz Mustafa

Sergey Yesenin (1895-1925) Gicitkan üstə şеh Baх, düşür aхşam. Söyüdə söykənib Yоlda durmuşam. Düşür damımıza Ayın şöləsi. Gəlir uzaqlardan Bülbülün səsi. Sоbanın kösövü Alışır par-par.......

Susqun sevdiyim

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Duyuram uzaqlardan susmağının səsini. Susqun-susqun döyünən qəlbini, nəfəsini. Duyuram istəyini, arzunu,xəyalını. Cavabı içimizi qovuran sualını. Doldurur susqunluğun könlümə qəm-kədəri. Yaşamağa məhkumuq bu taleyi,qədəri. Hərdən susqunluğuna......

Çıxa bilmir rədifli qəzəl

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Nə olub xalqa yüz illərdi ki yasdan çıxa bilmir? Bölünüb tən,yarı rusdan,yarı farsdan çıxa bilmir. Ölsə deməz "Əuzi billəhi minəş-şeytanir-racim" O səbəbdəndi ki şeytanla təmasdan......

Çatanda (Qoşma)

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Çəmənə yolumu dağlardan saldım, Ömür payız oldu düzə çatanda. Tükəndi taqətim,tükəndi gücüm, Cığıra çatanda,izə çatanda. İslandım ömrümə yağan yağışdan. Giley eyləsəm nə, bəxtdən,naxışdan? Göynədim üzünə......

Yaşadıq (qəzəl)

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Ayrı düşməklə bu dünyada kədər-qəm yaşadıq, Bağrımız ahla dolu gözlərimiz nəm yaşadıq. Qovruldu qəlblərimiz qalandı hicran oduna, Biz bu dünyanı cəhənnəmsə cəhənnəm yaşadıq. Nə qədər......