- Yağış Qadın
- Şümşəd Hüseynova
-
İnsanlar gedər, xatirələri qalar. Bir insanın səsini, qoxusunu, hətta üzünü belə unuda bilərsiniz, fəqət heç zaman sözlərini, tutmadığı vədlərini unuda bilməzsiniz. Qələmimdə sevgi daim müqəddəs olub. Daim zirvədə, təmiz və saf qalıb. Bizlərə göstərilməyən həmin sevgi bizlərə “sevgi sağaldır” deyə qələmə verilib. Mənə görə sevgi hər daim sağaltmaz. Sevgi bəzən yaraladığı yerdən güllər açdırar. Belə olmasaydı, “Leyli və Məcnun” bu qədər tanınmazdı.
BÖLÜM I
O, qadın olaraq dünyaya gəlmişdi və bu ona ilk gündən Tanrı tərəfindən bəxş edilən bədbəxtlik idi. Ən azından bunu belə qəbullanmışdı. Doğulduğu ilk andan etibarən “evlənməli” olduğu deyilirdi. Bu söz onu bəzən sevindirsə də, çox zaman qorxudurdu. Sevməsə idi nə olacaqdı? Bir şeyi unudurdu... sevmək hüququ belə əlindən alınmışdı.
Bir yaz səhəri “ərə verdilər”. Bir payız gecəsi çöllərə düşən qadını. Ulduz tək parlayan qönçənin ləçəklərinə yağış suyu doldu və ləçəkləri düşməyə başladı. İlk zərbəni isə heç sevmədiyi insana verilməklə aldı. Geri dönüşü yox idi, çünki “ata evindən gəlinliklə çıxan qadın həmin evə yalnız kəfən ilə dönə bilərdi.”
Özünü tanımadan ailə qurdu və zəif çiyinlərinə bir yük daha yükləndi. Yükləndi... yükləndi...
Bir gecə özünü çölə atdı... həm də bütün qorxularına rəğmən. Evdən çıxan zaman payız yağışı amansızca yağırdı. Yağışın hər damcısı torpağa dəydikcə tap-tap çıxan səslər insana həm vahimə, həm də həzz verirdi. Başını yuxarı qaldırdı. Göy üzündə tək bir ulduz belə yox idi. Sanki bu gecənin ulduzu o idi. Axırıncı dəfə nə zaman belə hiss etmişdi? Bilmirdi... düşünməyə çalışdı, ancaq yadına düşmədi. Bəlkə yaşamışdı, bəlkə də bu hisslər ona təmiz yad idi. Başını yenidən yuxarı qaldırdı və bu zaman yağışın şirin suyu ilə duzlu və ağrılı göz yaşı bir-birinə qovuşdu. İllərdir buna möhtac kimi... Qəribə hisslər idi... çox dərdi var idi, fəqət o quş kimi idi. Sanki bu gecə bütün dünya onun seyrəngahına çıxmışdı.
Cibində sadəcə əlli manatı var idi. Qaçmaq üçün yığmamışdı bu pulları, sadəcə insan ağlı... lazım olar deyə yığmışdı. Əvvəllər ailəsi qarşıladığı ehtiyaclarını indi yoldaşı qarşılayırdı bir uşaq kimi. Bədəni yağışın suları ilə islanmış və üşüyürdü, fəqət bu hiss belə ona gözəl təsir edirdi.
Bir müddət qaranlıq yollarda yeridi, sonra bir skamyada oturdu. Paltarı su olsa belə... Yoldaşı daim onu sevmiş və qayğı verməyə çalışmışdı, ancaq o bir insan idi. Sevmədiyi bir insana toxunur və buna görə hər gün özünə lənət oxuyurdu. Kim bilir, bəlkə də öz lənətləri özünü tuturdu.
Ardı var... - 222
iyun 2025, Şümşəd H.
Firuz Mustafa
Sergey Yesenin (1895-1925) Gicitkan üstə şеh Baх, düşür aхşam. Söyüdə söykənib Yоlda durmuşam. Düşür damımıza Ayın şöləsi. Gəlir uzaqlardan Bülbülün səsi. Sоbanın kösövü Alışır par-par.......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Duyuram uzaqlardan susmağının səsini. Susqun-susqun döyünən qəlbini, nəfəsini. Duyuram istəyini, arzunu,xəyalını. Cavabı içimizi qovuran sualını. Doldurur susqunluğun könlümə qəm-kədəri. Yaşamağa məhkumuq bu taleyi,qədəri. Hərdən susqunluğuna......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Nə olub xalqa yüz illərdi ki yasdan çıxa bilmir? Bölünüb tən,yarı rusdan,yarı farsdan çıxa bilmir. Ölsə deməz "Əuzi billəhi minəş-şeytanir-racim" O səbəbdəndi ki şeytanla təmasdan......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Çəmənə yolumu dağlardan saldım, Ömür payız oldu düzə çatanda. Tükəndi taqətim,tükəndi gücüm, Cığıra çatanda,izə çatanda. İslandım ömrümə yağan yağışdan. Giley eyləsəm nə, bəxtdən,naxışdan? Göynədim üzünə......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Ayrı düşməklə bu dünyada kədər-qəm yaşadıq, Bağrımız ahla dolu gözlərimiz nəm yaşadıq. Qovruldu qəlblərimiz qalandı hicran oduna, Biz bu dünyanı cəhənnəmsə cəhənnəm yaşadıq. Nə qədər......
Şümşəd Hüseynova
Bu gün çox darıxdım... Çox gözlədim — bir səs, bir hənirti gözlədim... Gəlmədi... Məsələ bilirsiniz nə idi? Elə biri yox idi. Mən sadəcə darıxırdım, ancaq......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Haray saldı bir qərinə, Dünya susdu dərd-sərinə. Sığınaraq ərəninə, Ümid dolu bağrı şan-şan, ! Şimşək kimi çaxa çaxa, Yol aldılar Qarabağa, Vuruşaraq əlbəyaxa,......
Şümşəd Hüseynova
Həyat vaxt ədalətli olmadı. vaxt eyni yerdən baxmaq olmur həyata. Bəziləri həyata bir addım öndə başlayır, bizim kimiləri isə geridən, onların ardınca yaralar......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
İllərdir oğrun-oğrun, gizli-gizli baxışdıq. Baxışlarla dərdləşib, baxışlarla danışdıq. Beləcə baxışmaqla ömür keçir,gün keçir. Dünyadan tay-tuşumuz, yaşıdlarımız köçür. Birdən ölüb eləsəm gələndə məzarlığa, ölülər hiss etməsin......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Ruhumuz şaddı gülüm hər gecə ulduzlar içində. Mənəm ən yalqızı gündüzləri yalqızlar içində. Üşüyür sənsiz bu payız alıbdır soyuq canımı, Ürəyim tir-tir əsir sanki qalıb......