- Sındım — O Hələ də Yazırdı
- Ceyhun Fikrət
-
Müəllif :Ceyhun Fikrət
Qəribədir... Hər gün mənimlədir.
Məni demək olar ki, əlindən yerə qoymurdu.
Bəzən mənə elə gəlir ki, mən onun üçün çox əzizəm.
Bəlkə də elə düşünmək istəyirəm. Amma kim bilir...
Bəzən məndən çay içir, bəzən də su.
Sanki həyatının bir parçasıyam.
Onun səsini, nəfəsini, hətta susqunluğunu belə hiss edirəm —
baxmayaraq ki, mən sadəcə bir fincanam.
Bu gün o qəribə dərəcədə susqun idi.
Həyat yoldaşına belə gülümsəmədi.
Gözlərində dərin bir yorğunluq, sanki görünməyən bir yük vardı.
Mən onu izləyirdim — hər zamankı kimi səssiz, amma diqqətlə.
Birdən dönüb dedi:
– Mənə qəhvə hazırla.
Xanımı qəhvəni gətirdi.
Amma... başqa bir fincanda.
O an içimdə iti bir ağrı hiss etdim.
Qısqandım.
Axı hər səhər onun əllərində oyanmağa öyrəşmişdim.
Bu günsə kənara atılmışdım. Unudulmuşdum.
Sanki içimdəki istilik sönürdü.
“Yəqin, bir daha mənə dönməyəcək...” – dedim içimdə.
Amma bunu dilə gətirə bilməzdim.
Axı mən sadəcə bir fincan idim.
O isə yenə yazı stolunun arxasındaydı.
Əlində qələm, qarşısında ağ vərəqlər — öz dünyasında.
Bəlkə də mən onun üçün doğrudan da dəyərliydim...
Ya da bu, mənim uydurduğum bir nağıl idi.
Bu gün anladım ki, hər şey müvəqqətidir.
Mənim varlığım da, sevgim də, gözləntim də...
Sadəcə, kimlərəsə çay və su vermək üçün yaranmışdım.
Sonra o, mənə tərəf gəldi.
Ürəyimdə bir ümid işığı yandı.
Bəlkə də yenidən onun əllərində olacaqdım.
Əlinə götürdü. Bir anlıq dayandı.
Sonra xanımına baxıb soruşdu:
– Bu fincanı kim sındırıb?
Xanımı təəccüblə dedi:
– Bu, bir neçə saat əvvəl sınmamışdı… bu necə ola bilər?
O, məni diqqətlə seyr etdi.
Mən isə son dəfə onlara baxıb gülümsəmək istədim.
Amma içimdə iti bir ağrı hiss etdim.
Çünki onun gözləri çox kədərli idi. O bilmədi nə etsin. Məni son dəfə əllərinə götürüb baxdı.
Sonra isə məni zibilliyə atdı. Mən daha onu görə bilmədim. Hər yer qaranlıqlaşdı.
Sükut çökdü.
Ətrafımda qırılmış xatirələr uzanmışdı.
Soyuq, səssiz, cansız.
Mən sındım.
Amma o hələ də yazırdı.
Və bəlkə də... məni bir daha heç vaxt xatırlamayacaq.
06 Oktyabr 2025-ci il
- 131
oktyabr 2025, Ceyhun F.
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Haray saldı bir qərinə, Dünya susdu dərd-sərinə. Sığınaraq ərəninə, Ümid dolu bağrı şan-şan, ! Şimşək kimi çaxa çaxa, Yol aldılar Qarabağa, Vuruşaraq əlbəyaxa,......
Şümşəd Hüseynova
Həyat vaxt ədalətli olmadı. vaxt eyni yerdən baxmaq olmur həyata. Bəziləri həyata bir addım öndə başlayır, bizim kimiləri isə geridən, onların ardınca yaralar......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
İllərdir oğrun-oğrun, gizli-gizli baxışdıq. Baxışlarla dərdləşib, baxışlarla danışdıq. Beləcə baxışmaqla ömür keçir,gün keçir. Dünyadan tay-tuşumuz, yaşıdlarımız köçür. Birdən ölüb eləsəm gələndə məzarlığa, ölülər hiss etməsin......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Ruhumuz şaddı gülüm hər gecə ulduzlar içində. Mənəm ən yalqızı gündüzləri yalqızlar içində. Üşüyür sənsiz bu payız alıbdır soyuq canımı, Ürəyim tir-tir əsir sanki qalıb......
Şümşəd Hüseynova
Gözlərim yollardan yığışmır bir an, hər tində, hər küncdə . Bayaq da birinə gözüm sataşdı Gözlərim sən sandı, aldandı yenə... Daha dözmür ürək, açılmır......
Zahid Şirinli
Get Hisslərinin coşqun çağlarında duyduğun bir “get” sözü: yüz cümlədən ağır gəlir insana. Hərdən elə olur ki, bir baxışla başa düşürsən buradan sonrası yoxdur. Nə......
Zahid Şirinli
Hamını dərdə salır, Körpələr yetim qalır, Cavan-cavan can alır, Başın batsın a . Şəhid anası qəmli, Hər gün gözləri nəmli, Necə verək təsəlli? Başın batsın......
Ceyhun Fikrət
O, hara gedəcəyini bilmirdi. Bir anlıq keçmiş duyğular onu özünə çəkirdi. Geri dönüb özünə, uşaqlığına baxmaq istəyirdi. Amma necə? İllər çox keçmişdi. O böyümüş, artıq......
Dəhnəli Məmməd Hacızadə
Düşdü şö'lən qəlbimə gətirdim iman isminə, Qavradıqca səni mən sığındı bu can isminə. Oldu zikrim dilimdə "Ləə ilahə illəllah, Duam Əlhəmdülillah,sarıldım Rəhman isminə. Sureyi Hicrdə......
Ceyhun Fikrət
Müəllif : Qəribədir... Hər gün mənimlədir. Məni demək olar ki, əlindən yerə qoymurdu. Bəzən mənə elə gəlir ki, mən onun üçün çox əzizəm. Bəlkə......