...
  • Zülmətin İçində İşıq
  • Ceyhun Fikrət
  • Müəllif: Ceyhun Fikrət

    O, sanki nə edəcəyini bilmirdi. Bəlkə də bu yolu səhv seçmişdi. Amma geri qayıtmaq artıq mümkün deyildi. Öz-özünə pıçıldadı: “Mən mütləq bacaracağam.”
    Uşaq idi, amma dərdləri onu böyütmüşdü. Qaranlıq küçənin sonuna qədər getməliydi. Çünki axtarışdaydı – işıq axtarırdı.
    Düşüncələrinin dərinliyində bir parıltı yanıb-sönürdü. Hər addımında ona doğru yaxınlaşırdı. Lakin dar və sonsuz görünən küçənin qaranlığı qorxusunu böyüdürdü. O, işıqla bərabər özünü də axtarırdı. İçindən bir səs deyirdi: “Hər zülmətin içində gizli bir nur var.”
    Yol ağırlaşdıqca, içindəki inam da böyüyürdü. Birdən dayanıb səssizliyə qulaq verdi. Heç kəs yox idi. “Bəs işıq?” – deyə düşündü. “Bəlkə o da yoxdur?”
    Göy üzünə baxdı. Qara buludlar yavaş-yavaş sürünərək sanki onu qorxutmaq istəyirdi. Səssizlik qəlbinə soyuq əl kimi toxundu. Gözlərinə qaranlıq vahiməli göründü. Geri çevrilib uzanan küçəyə baxdı və əzmlə dedi:
    “Artıq geri dönə bilmərəm. Mən bu zülmətdən çıxacağam.”
    Yenidən addımlamağa başladı. Yolun nə qədər uzun olduğunu bilmirdi, yalnız yorğunluğunu hiss edirdi. Dayandı. Ətrafına boylandı, heç nə görmədi. Gözlərini göyə dikib astaca pıçıldadı: “Mən bacarmıram…” və dizlərinin üstünə çökdü.
    Zülmət bütün varlığını bürümüşdü. Əlləri, ayaqları, sanki özü də qaranlığın bir parçasına çevrilmişdi. O an ümidini itirirdi.
    Lakin qəlbinin dərinliyində bir səs yüksəldi: “Mən səndən başqa heç kimi istəmirəm.” Bu sözlərlə hər şey dəyişdi. Qara buludlar aralandı, qəlbinə işıq doldu. O an başa düşdü ki, axtardığı nur əslində onun içindəymiş.
    Ətraf birdən-birə işıqlanmağa başladı. Küçənin qaranlıq divarları sanki heyranlıqla ona tamaşa edirdi. Artıq qorxu yox olmuşdu. O, üzündə təbəssümlə pıçıldadı:
    — Mən qaranlıq küçələri işıqlandıran bir nuram.

    4 oktyabr 2025 ci il
  • oktyabr 2025, Ceyhun F.

  • 167
Zəfər Çaldı Azərbaycan

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Haray saldı bir qərinə, Dünya susdu dərd-sərinə. Sığınaraq ərəninə, Ümid dolu bağrı şan-şan, ! Şimşək kimi çaxa çaxa, Yol aldılar Qarabağa, Vuruşaraq əlbəyaxa,......

Heç

Şümşəd Hüseynova

Həyat vaxt ədalətli olmadı. vaxt eyni yerdən baxmaq olmur həyata. Bəziləri həyata bir addım öndə başlayır, bizim kimiləri isə geridən, onların ardınca yaralar......

Ölsəm də sevgim ölməz

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

İllərdir oğrun-oğrun, gizli-gizli baxışdıq. Baxışlarla dərdləşib, baxışlarla danışdıq. Beləcə baxışmaqla ömür keçir,gün keçir. Dünyadan tay-tuşumuz, yaşıdlarımız köçür. Birdən ölüb eləsəm gələndə məzarlığa, ölülər hiss etməsin......

Ulduzlar içində (qəzəl)

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Ruhumuz şaddı gülüm hər gecə ulduzlar içində. Mənəm ən yalqızı gündüzləri yalqızlar içində. Üşüyür sənsiz bu payız alıbdır soyuq canımı, Ürəyim tir-tir əsir sanki qalıb......

Səni araram

Şümşəd Hüseynova

Gözlərim yollardan yığışmır bir an, hər tində, hər küncdə . Bayaq da birinə gözüm sataşdı Gözlərim sən sandı, aldandı yenə... Daha dözmür ürək, açılmır......

"Get"

Zahid Şirinli

Get Hisslərinin coşqun çağlarında duyduğun bir “get” sözü: yüz cümlədən ağır gəlir insana. Hərdən elə olur ki, bir baxışla başa düşürsən buradan sonrası yoxdur. Nə......

Dünya

Zahid Şirinli

Hamını dərdə salır, Körpələr yetim qalır, Cavan-cavan can alır, Başın batsın a . Şəhid anası qəmli, Hər gün gözləri nəmli, Necə verək təsəlli? Başın batsın......

“Beşinci mərtəbədəki qapı”

Ceyhun Fikrət

O, hara gedəcəyini bilmirdi. Bir anlıq keçmiş duyğular onu özünə çəkirdi. Geri dönüb özünə, uşaqlığına baxmaq istəyirdi. Amma necə? İllər çox keçmişdi. O böyümüş, artıq......

İsminə(qəzəl)

Dəhnəli Məmməd Hacızadə

Düşdü şö'lən qəlbimə gətirdim iman isminə, Qavradıqca səni mən sığındı bu can isminə. Oldu zikrim dilimdə "Ləə ilahə illəllah, Duam Əlhəmdülillah,sarıldım Rəhman isminə. Sureyi Hicrdə......

Sındım — O Hələ də Yazırdı

Ceyhun Fikrət

Müəllif : Qəribədir... Hər gün mənimlədir. Məni demək olar ki, əlindən yerə qoymurdu. Bəzən mənə elə gəlir ki, mən onun üçün çox əzizəm. Bəlkə......